Doğalmış kaybetmek
Bugünlerde
derinlerden gelior,
Acının sesi
Nasıl
anlatabilirim sanki?
Ruhuma hapsettiğim, ne gençlik derdi,
Ne
de çocukların sevinci
Öyle
bir şey ki bu;
Belki
masumun endişesi,
Belki
de kaybettiklerimin özlemi..
Her
bir anıyı yüzüme çarparcasına;
Dünlerim
geçior gözümün önünden.
Dedemin
zeytin gözlü kızı,
Anaanemin
delisi ben;
Acaba
gerçekten mi deliriyorum şimdi?
Yok
yok bilmezdim her gidenin bir şeyi koparacağını
Bişeyler
eksildikçe, bizim de birer birer dağılacağımızı
Farketmezdim
belkide!
Zaman
çare gelmior hasretlerime
İlerledikçe
daha bir güçsüzleşiorum, eksikliklerimle
Doğanın
kanunu ya bu vazgeçmeyecek birini alıp ötekini vermeye
Oysa
sorsalar; istemezdim birinin alınıp
diğerinden vazgeçilmesine...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder