Üniversiteye yeni başlıyorum. Heyecanlıyım, bilgisizim, hoyratım:
Lise bitmiş şaşkınım, en sevdiğim dostlarımdan ayrılmış uzaktayım. Her şeye rağmen kararlıyım. Ne kadar korksam da yeni başlangıçlara açığım.
Değişiyordum, hem ruhum hem görüntüm parlamaya başlamıştı. Üniversitenin rahatlığı, öğrencilerin özgürlüğü yeni bir ben oluşturmaya başlıyordu. Ürkekliğim kayboluyor, çekingen hallerim gün geçtikçe ruhumu terk ediyordu. Dünyayı keşfettikçe, insanlara olan güvenimi kaybetmiş, değer yargılarımı yitirir olmuştum. Eskiden son nefesimde bile umut eden ben, kaybolmuştum, kayboluyordum.
2 sene önce
Her şeyin sıradanlaşması, hissizleşme. Sosyalim, bencilim:
Yeni başlangıçları hiç bir zaman sevmemiş biri olarak sürekli yeniden başlar hale gelmek, iğne korkusu olan çocuğun günde 3 kez aşılanması gibi berbat bir şeydi. Sevmek eskisi kadar kolay değildi. Aşk tek kişilikken güzeldi ve oda tüm saflığını kaybetmişti. Yılmaz Odabaşı'nında dediği gibi:
" Aslolan hayattı! Bir akvaryumu yazmak, akvaryumda yaşamaktan kolaydı; bu yüzden her dize biraz eksik , her şiir biraz yalandı."
Yaşamak kadar güzel aynı zamanda yorucu olan her şey beni benliğimden yavaş yavaş uzaklaştırıyordu. Her seferinde yeniden gitmek, yeniden terk etmek daha öncekinden daha az acıtır hale gelmişti. Sıcağı tutan ellerim, acıyı hissetmeyecek kadar kalınlaşmıştı. Vazgeçmişlik ruhumu dört bir yandan sarmıştı, sarıyordu.
Şimdi
Bedenini yukarıdan izlemek, soyutlaşma.
Bir çok olumsuz düşünceyle yüklenmiş olsam da hala umut'a aç günlerim, dünlerimi özlemekte. Ayık değilim, ayık olmamalıyım, gözlerimi kapadım açmamalıyım. Susmalıyım ki kimsesizliğim duyulmasın. Her şeyi yapabiliyor gibi hissetmenin suçluluğunu gizlemeli, yağmura tutulmuş yavru kedi gibi sığınacak bir yer aramalıyım. Yeni başlangıçlara , yeni keşkelere, yeni özlemlere, geriye dönüş isteklerine HİÇ olmadığım kadar hazırım. Hadi şimdi nereden ateş açarsan aç HAYAT, sayende kurşun geçirmez bir varlığım. Sandığından daha güçlü, seninle savaşmaya VARIM. (Vazgeçmişliğin tortusu bu aralar savaşçıyım)
o kadar açıksın ki, seni anlayamayan sorunludur
YanıtlaSilCevremde o kadar sorunlu ınsan var kı
YanıtlaSilBu kadar cok yazma geregi hissettiginden anlayabiliyorum, sorunlardan ve sorunlulardan kaçabilirsin sen
Silbu kadar yazma gereği duymamın sebebi sorunlar değil. yaklaşık 9 senedir yazıyorum, yazarken kendimi çok iyi hissediyorum hayatıma dahil olanlarda bir şekilde yazdıklarıma konu oluyorlar kaçabilirim evet zaten şuan tam da onu yapıyorum.
YanıtlaSilkaçabiliyorum derken yazmayı kastetmiyosun dimi ? yani ben en azından onu kastetmiyodum, gerçekten kaçmak benim bahsettiğim
YanıtlaSilkaçmak derken yazarak uzaklaşmadan bahsetmiyorum.
YanıtlaSilO zaman sorunsuz insani bulacaksin bence
YanıtlaSilhala mı sorunlular çevrende ? seni anlayacak görmedi mi hala seni ?
YanıtlaSil=)
YanıtlaSil