KİMİ SEVSEM SENSİN

Attila Ilhan'ın çok sevdiğim şiirlerinden biri:

Kimi sevsem sensin / hayret
Sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
Gözleri maviyken yaprak yeşili
Senin sesinle konuşuyor elbet
Yarım bakışları o kadar tehlikeli
Senin sigaranı senin gibi içiyor
Kimi sevsem sensin / hayret
Senden nedense vazgeçilemiyor

Her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
Sarışın başladığım esmer bitiyor
Anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
Dudakları keskin kırmızı jilet
Bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
Gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
Kimi sevsem sensin / hayret
Kapıların kapalı girilemiyor

Kimi sevsem sensin / senden ibaret
Hepsini senin adınla çağırıyorum
Arkamdan şımarık gülüşüyorlar
Getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
Hani o sımsıcak iri çekirdekli
Senin gibi vahşi öpüşüyorlar
Kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

Bu şiiri her okuyuşumda kıskanıyorum.O cümleleri bana kuran biri veya hissedip yazabileceğim kadar kuvvetli bir aşka sahip olamadığım için esefleniyorum.

Pes etmiyor, kaçıp gitmiyor, her şeye rağmen karşısındaki kişinin yüreğine ulaşamasa bile yine, yine de seviyor.Işte bu yüzden böyle güzel kelimeler duyamayacağım için ya da hissedip yazamayacağım için kıskanıyorum, nefes bile almayan bir adamı. Saygım ve hayranlığım sonsuz tabi ki dediğim gibi keşke bu kelimeler bana ait olsaydı ama yine de ben yazmışım gibi sıcak ve bütün hücrelerime sesleniyor. Hiç tanımadığın insanların hayatında iz bırakmak böyle bir şey olmalı...