Uyuşma

Zaman geçiyor.

Zaman tükeniyor. 

Yürüyorum, uyanıyorum. 

Yürümeye devam ediyorum.

Tüm yollar aynı sokağa çıkar gibi aynı noktada uyanıyorum.

İnsanlar değişiyor, olaylar değişiyor. 

Bulunduğum yerler farklı sanki aynı noktadayım. 

Aynı hissetmek; bazı şeyleri anlamaya başladığımdan beri hep sıkıcı. 

Sonra aynaya bakıyorum.

5 yaşındayım, diğer çocukların aksine kalpazanım.

İşim farklı, arkadaşlarım farklı, ben aynıyım. 

Neşeli veya üzgün.

Hasta veya sağlıklı.

Gülerken aynı, ağlarken de aynı. 

Şarkı mırıldanıyorum melodisi aynı.

Sorunun ne olduğunu çözmeye çalışırken de,

Sorununun ne olduğunu anladığımda da aynı. 

Olmadığın bir karakteri canlandırır gibi riyakar.

Sanki beklenmeyen sonlara değil de beklenilenin gerçekleşmediğine ağlıyoruz. 

Mesela; çok mutlu bir anında isteyerek  edilen veda gibi farklı

Delilik veya anlamsızlık.

Bilinen de sıkıcı değil midir halbuki.

Şaşırtmak; bize göre değil belki de.

Tut ki hareket edemiyorsun 

Veyahut konuşamıyorsun. 

Diğer ruhlar. 

Fark ettiklerimiz veya edemediklerimiz.

Zamanı yakalarken de zamanı kaçırırken de aynı. 

Heves ve heyecan: nasıl da umutlu kavramlar değil mi?

Küçükler gibi büyükleri de sevmek neredeyse imkansız.

Önemsenmek ve sonra unutulmak.

Sevgi ve nefret derken; değişen dünya.

Giderken aynı derken,

Sona yaklaşırken de aynı.