Yaşamak ne güzel...

İnsanlar bana bakıyorlar ben de onlara. Neler olup bitiyor anlamaya çalışıyorum.

Her sabah saat 7'de aynı trene biniyorum. Yolum uzun işe varmama daha 1 buçuk saat var. Bugün güzel bir gün. Havanın kokusu bana baharı anımsatıyor. Küçük bir çocuk yol boyunca annesine yakınıyor. Annesi bir türlü ona istediği şeyi vermiyor, gülümsüyorum. O anne bana hayatı anımsatıyor.

Tren yolculuğu sona erdi, şimdi hemen otobüse yetişmeliyim. Eğer 5 dakika sonraki otobüsü yakalayamazsam trafik birazdan sıkışacak, işe geç kalmak istemiyorum. Koşuyorum geç kalmayı hiç sevmiyorum. Etraf  gürültülü, bugün sanki herkes daha bir telaşlı. Korno sesleri, üzerime doğru yürüyen insanlara rağmen gülümsüyorum. 

Biri koluma giriyor karşıya geçmeme yardımcı oluyor. İçim ısınıyor, gülümsüyorum. Teşekkürler iyi insan, seni tanımıyorum ama ilk önce kendini düşünmediğin için teşekkürler. Derken 12 Numaralı otobüsüm geliyor. Herkes hareketleniyor. Biri sırasını veriyor, gülümsüyorum. Bugün yaşamak için güzel bir gün. İşten çıkıyorum herkes hızlıca yanımdan geçiyor. O kadar hızlılar ki rüzgarları yüzüme çarpıyor. Yürüdüğüm cadde İzmir'in en kalabalık sokaklarından. Genç kız kahkahaları, çocuk ağlayışları ve müzik sesleri. Hepsini bir bir takip etmeye çalışıyorum sanki birini kaçırsam hayatı kaçıracakmışım gibi dinliyorum. Caddede ilerledikçe birer birer her bir lezzet burnuma ziyafet çekiyor. Acıktığımı fark ediyorum. Derken evimi özlüyorum. 

Kapıyı eşim açıyor. Elimdeki sopayı alıyor ve günümün nasıl geçtiğini soruyor. 

Gülümsüyorum.

Gözlerindeki telaşı görüyorum. Onu bu kadar meraklandırmak zorunda kaldığım için kendime kızıyorum. Sonra bana sarılıyor, yüzüne yavaşça dokunuyorum. Dokundukça ne kadar şanslı bir adam olduğunu bir kez daha hatırlıyorum. Var olduğum her bir güne, onu karşıma çıkaran her bir fırsata şükrediyorum. Sahip olamadığım onca şeye rağmen sahip olduğum tek bir şey ile yüceliyorum. Bütün renkleri onun teninde hissediyorum. Düşünüyorum da yaşamak ne güzel! Teşekkürler Allah'ım...  

(O tanımadığım yol arkadaşım. Sızlanarak uyandığım her güne şükretmem gerektiğini bana hatırlatan savaşçı, mutlu ve aşık bir adam!)